Woensdag, 31 januari 2018 08:34 | Door: shabait Administrato
Verschillende landen gebruiken de jeugd-migratie om de vastberadenheid van het Eritrese volk te ondermijnen. Wat deed de regering van Eritrea om deze praktijken zowel op diplomatiek als op legaal vlak van antwoord te dienen ? En welke is uw boodschap voor de bevolking van Eritrea en meer in ‘t bijzonder voor de jeugd ?
De voorbije 25 jaar kenden we uitdagingen en complotten. Er zijn verschillende dreigingsniveaus. Militaire agressie is een gewelddadige bedreiging. Maar niet minder dodelijk zijn de intriges die de cohesie en de eenheid van een natie willen ondermijnen. De drie vorige VS-administraties – Clinton, Bush en Obama – voerden een beleid van “regime verandering” in Eritrea. Meer algemeen waren er verder de economische, politieke en psychische intriges om de vastberadenheid van onze jeugd te ondermijnen. Het netwerk voerde operaties uit in de regio en in bepaalde Europese landen. Dit is de context van de toegenomen jeugd-migratie in Eritrea. De migratie is ook verbonden met de globalisering met het ontstaan van een unipolaire wereldorde en het einde van de Koude Oorlog, waar de sterke landen de controle over de zwakke landen nastreven.
In 2002 bestond de Nationale Veiligheidsstrategie van de VS erin verschillende ‘Ankers’ in de region te creëren die voorposten moesten worden van de Amerikaanse belangen. In dit schema passen natuurlijk die landen niet die zij als een obstakel voor dit beleid zien en die dus gestopt moeten worden. In 1991 (het jaar van onze bevrijding) hadden we gehoopt om een periode van vijftig jaar historische fouten en onrechtvaardigheid van de VS goed te kunnen maken. Maar zoals ik reeds eerder aangaf, volgden de VS-administratie een nieuwe agenda die Eritrea opnieuw ondermijnde. Dit is de genese van de strategie van “regime wijziging” .
Neem bijvoorbeeld het fenomeen van de Eritrese migranten in Israël. Aanvankelijk was het de bedoeling was om de Eritrese jeugd te verleiden om te emigreren zodat er een gewapend verzet voor “gewelddadige regime wijziging” zou gevormd kunnen worden. Men dacht dat dit plan kon lukken omdat de jongeren in Eritrea een militaire opleiding hadden gekregen in de Nationale Dienst. Er waren ook andere factoren die een rol speelden. Tot zover enkele redenen waarom jeugd-migratie op een georganiseerde manier werd aangemoedigd.
Wat hebben de jongeren nodig om de grens met Soedan over te steken ? Wie helpt hen hierbij ? Zonder gidsen en andere ‘helpers’ kan niemand zich wagen in het ‘onbekende’. Eenmaal in Soedan worden ze benaderd door de VN agentschappen waar ze formulieren moeten invullen. Om geaccepteerd te worden moeten ze de Eritrese regering demoniseren. Het script luidt : “eindeloze nationale dienst en slavenarbeid; zware schending van de mensenrechten…”
Die netwerken doen het nodige “papierwerk” voor deze “vluchtelingen” in Soedan, ze organiseren illegale tochten naar Libië of Egypte. Politie en agenten van de geheime diensten zijn hierbij betrokken. Men spreekt van om en bij 40.000 vluchtelingen in Israël, waarvan 20.000 van Eritrese nationaliteit. Maar toen de originele subversieve plannen niet werden uitgevoerd, werden deze Eritrese migranten een “last”. Nu wil Israël hen uitwijzen.
Ik wees er reeds vroeger op dat zij die willen terugkeren naar Eritrea dat zonder probleem kunnen. Wij deelden dit mee aan de Israëlische autoriteiten. Wij verzochten hen natuurlijk ook om het register van de 20.000 tal Eritreeërs te kunnen inkijken. Maar we botsten op een weigering. Indien, zoals nu beweerd wordt, zij “asiel zochten …die de schending van de mensenrechten ontvluchtten”, moet dit ook onderzocht worden.
Het is evident dat deze gemanipuleerde jongeren de verloren kansen moeten kunnen inhalen en een nieuw bestaan moeten kunnen opbouwen in Eritrea. Zij moeten een beroepsopleiding krijgen om te kunnen werken. Dit is zeker mogelijk in Israël, een ontwikkeld en technologisch geavanceerd land. Maar Israël verwierp ook dit voorstel. Zij willen die jongeren alleen maar uitwijzen en hen 3.500 dollar geven.
Maar hoeveel geld betaalde elk migrant om het land te bereiken ? Welke was hun lijdensweg in de handen van mensenhandelaars om Israël te bereiken dat hoe dan ook onbereikbaar was vanuit Soedan of Egypte ? 3.500 dollar is hier ontoereikend. Ze hebben recht op een eerlijke compensatie om een nieuw leven in hun moederland te beginnen. Wij berekenden dat elkeen een vergoeding van 50.000 dollar zou moeten krijgen.
De discussies met de Israëlische autoriteiten zitten in een impasse. Later zegden ze dat de Eritrese vluchtelingen zullen weggestuurd worden naar Rwanda en Oeganda. Nu worden ze “infiltranten” genoemd , niet ‘vluchtelingen’. Israël liet ons weten dat ze hen naar om het even welk land zullen deporteren dat hen wil accepteren. Het gaat hier over mensen, niet over vee… Geen enkel land kan wettelijk claimen dat ze onze burgers zullen ontvangen. Dat is totaal onmogelijk. Hiermee in verband betreuren wij ook het recente, cynische EU beleid. Zij schonken 700 miljoen dollar aan Ethiopië , zogezegd om jobs te creëren voor de jongeren in Ethiopië. Welke is hier de beweegreden, en de rechtsgrond voor deze daad ?
In 2013 verzochten wij de VN, toen was de h. Ban Ki Moon Secretaris-Generaal, om een transparent en onafhankelijk onderzoek i.v.m. mensenhandel te voeren. Zoals ik reeds zegde, de verwijten over “slavenarbeid in de Nationale Dienst” en de valse beschuldigingen over “zware schending van de mensenrechten”, hebben de subversieve agenda niet gehaald. Wij zijn steeds bereid om hen die naar het moederland terug willen keren, te ontvangen. Het probleem hier is dat Europese agentschappen de migratie agenda hebben gepolitiseerd voor zelfzuchtige doeleinden. De problemen in Europa , met onder andere de Brexit, de groeiende werkloosheid in verschillende landen, hebben de migratie-agenda ook op de voorgrond geplaatst.
Afrikaanse en andere migranten worden tewerkgesteld, als concierge of als gepensioneerde babysitters vooral in economisch minder goede tijden. Niemand krijgt de mogelijkheid om bij te dragen in de high-tech sector. Dit is eigenlijk moderne slavernij, zeker in Afrika. Het is onaanvaardbaar om het Afrikaans continent te gebruiken als een bron van grondstoffen en goedkope werkkrachten terwijl de economische groei gegijzeld wordt. Wie schiep de huidige problemen in het Midden-Oosten ? We kunnen Libië als voorbeeld nemen. Waarom werd Libië de corridor voor zo’n criminele netwerken ? Met welke legitimiteit heeft de NAVO het land vernietigd ? Wie profiteert er van de huidige situatie ? Wie veroorzaakte deze chaos en waarom ? Dit is de globale context waarin we de migratie moeten zien. Het is dus niet iets dat speciaal tegen Eritrea is gericht.
Zoals ik reeds zei, hebben wij onze visie reeds vijf jaar geleden uiteengezet. Wij riepen de VN en de VN-Veiligheidsraad op om deze kwestie ernstig te nemen en wettelijke maatregelen te nemen tegen de kopstukken van het criminele netwerk. Onze standpunten vielen in dovemansoren. Maar recent kwam de kwestie voor de schijnwerpers door een gedramatiseerde CNN documentaire. Maar waar en hoe werd deze documentaire gemaakt ? Wie waren de slavenhouders en de slaven ? Het was een belangrijk item op het TV kanaal maar deze belangrijke vragen werden niet gesteld.
Er moet iets gedaan worden aan deze slavernij van de 21st eeuw. Alle bewuste mensen, en vooral die in Afrika, moeten dit bestrijden. We deden dit reeds van in den beginne en er zijn vele pogingen geweest om ons te doen zwijgen. We werden beschuldigd van schending van de mensenrechten. Onze Nationale Dienst werd als slavernij bestempeld. Nu alles werd blootgelegd, onderzoeken wij hoe we onze burgers kunnen verdedigen. Recent herhaalden we onze vragen opnieuw. Natuurlijk beseffen wij dat het probleem niet op korte termijn zal zijn opgelost. Maar wij zullen onze strijd voortzetten. Dank zij de weerbaarheid van onze burgers konden wij alle tegenslagen te boven komen.
Mijnheer de President, de jongeren waren de belangrijkste slachtoffers van deze samenzwering. Welke boodschap hebt u voor hen ?
Wij pakten een aantal individuen op die deelnamen aan deze mensenhandel. De verhalen die zij vertelden om de jongeren te lokken zijn ongelooflijk. Het is waar dat mensen hun leven willen veranderen, een beter leven zoeken. Maar de meesten beseffen wel dat hun kans op een opleiding verloren gaat.
De idee dat “het gras altijd groener is aan de andere kant van de heuvel” moet bij de jongeren ontkracht worden. Hun besef moet versterkt worden. Het is moeilijk om het verlangen van jongeren voor deze ontgoocheling te controleren en hen uit de handen van deze criminele netwerken te houden, maar toch moeten we nieuwe methodes uitwerken. We volgen van nabij de intriges om de opgeleide jongeren in ons land weg te halen. Het werk van buitenlandse geheime diensten is vooral gericht op de gevormde jeugd die dan hun ontgoocheling onder hun leeftijdgenoten verspreiden. Wij kennen de werking van deze netwerken in detail. Zij mikken vooral op collegestudenten en gevormden. Het is hier dat de ouders en de andere jongeren deze jongeren bewust moeten maken van de gevaren. Jongeren hebben natuurlijk grote dromen maar de ouders moeten hier tussenbeide komen om hen te vrijwaren voor deze valkuilen.
De regering doet substantiële investeringen in het onderwijs. Er zijn 17.000 hoge- school studenten die jaarlijks examen afleggen. 10 tot 15 % van hen kan college lopen. Wat met de andere 85% ? Waar gaan zij naartoe ? Kunnen we hen onmiddellijk een job aanbieden ? Het zijn niet de economische problemen die deze jongeren aanzetten tot emigratie. Deze kwestie moet grondig bestudeerd worden. Welke factoren ontgoochelen hen ? Hoe worden zij negatief beïnvloed ? Is het de economische status van de landen die hen aantrekt ? Als het om economische redenen is, waarom gaan ze dan naar Lampedusa en bijvoorbeeld niet naar Saoedie-Arabië ? In onze regio zijn er nog andere rijkere landen.
Toveren kan niemand. We staan hier voor een uitdaging, maar de blijvende oplossing zal komen van de ontwikkelingsprojecten die we hier doorvoeren. We moeten verder diplomatieke, politieke en wettelijke aspecten van deze kwestie aanpakken maar alle plaatselijke organisaties, de National Union of Eritrean Youth and Students (NUEYS) en de National Union Of Eritrean Women (NUEW) incluis, de administraties, gemeenschappen en zelfs families moeten hier hun schouders onderzetten en handelen.
Dank u mijnheer de President.
http://www.shabait.com/categoryblog/25671-interview-with-president-isaias-afwerki–domestic-issues
ERITREA TOUR 